Νικόλαος Σεκούρης: Η Ομάδα γιατρών με διαφορετικές ειδικότητες και η νεοπλασία της σπονδυλικής στήλης
Oι σύγχρονες τεχνικές που διαθέτει σήμερα η ιατρική επιστήμη μπορούν να προσφέρουν τις πιο κατάλληλες και αποτελεσματικές θεραπείες σε όλους τους ασθενείς.
Η λέξη όγκος χαρακτηρίζεται από όλους ως τρομακτική, λέξη που από μόνη της προκαλεί φόβο. Οι εξελίξεις της επιστήμης, η πρόοδος, η πληθώρα πιο αποτελεσματικών και στοχευμένων φαρμάκων, καθώς και η έγκαιρη διάγνωση της νόσου συμβάλλουν στη θεραπεία της.
Οι όγκοι της σπονδυλικής στήλης διακρίνονται σε πρωτοπαθείς, όταν ξεκινούν από τα οστά της σπονδυλικής στήλης και σε δευτεροπαθείς ή μεταστατικούς, όταν από άλλους ανθρώπινους ιστούς μεταφέρονται στα οστά της σπονδυλικής στήλης, κάνουν δηλαδή μεταστάσεις. Ο Νικόλαος Σεκούρης , διδάκτορας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημείου Αθηνών, Διευθυντεύων , Ορθοπαιδικής Κλινικής Παίδων ΓΝΑ “ΚΑΤ”, αναλύει το πλαίσιο συνεργασίας επιστημονικών ομάδων με αντικείμενο την αντιμετώπιση νεοπλασίας της σπονδυλικής στήλης:
Η αντιμετώπιση των όγκων της σπονδυλικής στήλης είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Χρειάζεται μια ομάδα ανθρώπων από διαφορετικές ειδικότητες που θα συνεργαστούν. Η ομάδα αυτή αποτελείται από τον χειρουργό της σπονδυλικής στήλης, τον ογκολόγο, τον αναισθησιολόγο, τον φυσικοθεραπευτή, τον επεμβατικό ακτινολόγο, το ψυχολόγο και το νοσηλευτικό προσωπικό. Κάποιες φορές χρειάζονται επίσης ο γενικός χειρουργός, ο πλαστικός χειρουργός, ο θωρακο-χειρουργός. Ο ασθενής δεν αντιμετωπίζεται σαν μια νόσος, αλλά σαν ένας άνθρωπος που έχει μια νόσο. Η ομάδα μαζί με τον ασθενή θα αποφασίσει και θα επιλέξει τη πιο κατάλληλη θεραπεία. Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση του όγκου είναι η ιστολογική του διάγνωση και η σταδιοποίησή του. Αυτό γίνεται με βιοψία και απεικονιστικούς ελέγχους (CT, MRI). Από αυτό θα καταλάβουμε αν πρόκειται για μια νεοπλασία επιθετική ή όχι, αν υπάρχουν ήδη μεταστάσεις, αν είναι ευαίσθητη στην ακτινοθεραπεία και σε ποιά φαρμακευτικά σχήματα είναι ευαίσθητη. Επίσης θα ελέγξουμε αν υπάρχει αστάθεια της σπονδυλικής στήλης ή πιθανό επικείμενο κάταγμα σπονδύλου με κίνδυνο νευρολογικής βλάβης. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά και συνεκτιμώντας την ένταση του πόνου, τη νευρολογική κατάσταση και το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς θα επιλεγεί ο τρόπος αντιμετώπισης της νεοπλασίας.
Οι επιλογές αντιμετώπισης είναι ποικίλες. Μια συντηρητική θεραπεία που θα βασίζεται σε κάποιο φαρμακευτικό σχήμα ή σε κάποιες συνεδρίες ακτινοθεραπείας ή σε ένα συνδυασμό των προηγούμενων μπορεί να είναι αρκετή. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται ριζική εκτομή της νεοπλασίας όπου τα ποσοστά ίασης είναι καλά. Σε κάποιες περιπτώσεις ο ασθενής χρειάζεται να υποβληθεί σε χειρουργείο για να αντιμετωπιστεί ο πόνος χωρίς όμως να μπορεί να αφαιρεθεί ριζικά η νεοπλασία (παρηγορητική θεραπεία). Ο συνδυασμός της φαρμακευτικής αγωγής με την ακτινοθεραπεία (όταν ο όγκος είναι ευαίσθητος) και την χειρουργική εκτομή φέρνουν τα καλύτερα αποτελέσματα.
Μοντέρνες τεχνικές και σύγχρονα εργαλεία μπορούν να βοηθήσουν στην χειρουργική αντιμετώπιση αυτών των νεοπλασιών όπως είναι η ρομποτική χειρουργική, η διεγχειρητική πλοήγηση, το σύστημα διαδερμικής εξάχνωσης των όγκων, νυστέρι υπερήχων, ενισχυμένη διεγχειρητική οπτική παρακολούθηση.