Πόνος στη μέση και φυσικοθεραπεία

Εκατομμύρια εργάσιμες ημέρες χάνονται εξαιτίας της οσφυαλγίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων και κυρίως των εργαζόμενων ηλικίας 35-50 βιώνουν πόνο στη μέση τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους, σε ένταση που μερικές φορές τους απαγορεύει ακόμα και την παραμικρή κίνηση.

Η ανθρώπινη μέση είναι μία σύνθεση από οστά, μύες, συνδέσμους, τένοντες και μεσοσπονδύλιους δίσκους – χόνδρους που απορροφούν τους κραδασμούς που δέχεται η σπονδυλική στήλη. Οι  συχνότερες παθήσεις ή καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν πόνο είναι ο τραυματισμός, η δισκοκήλη, η αρθρίτιδα, η σκολίωση, η οστεοπόρωση, η εκφυλιστική δισκοπάθεια, η  σπονδύλωση,η σπονδυλόλυση, η σπονδυλολίσθηση, λοιμώξεις και κάταγμα, ενώ σπανιότερα ο πόνος μπορεί να οφείλεται σε όγκο. Ακόμα μπορεί να προκαλείται και από νόσους του κυκλοφορικού (π.χ. αποφρακτική αρτηριοπάθεια), του γαστρεντερικού (π.χ. παγκρεατίτιδα) ή του ουροποιογεννετικού (π.χ. νεφρολιθίαση, δυσμηνόρροια) συστήματος, αλλά και σε νευρολογικές παθήσεις.

Όταν αφορά σε μυοσκελετικά προβλήματα, αφορμή για την εμφάνιση του πόνου μπορεί να είναι η άρση μεγάλου βάρους ή/και άρση με ακατάλληλο τρόπο, εξαιτίας δηλαδή κάποιας απότομης ή ανορθόδοξης κίνησης, κακής σωματικής στάσης, κακής φυσικής κατάστασης, παχυσαρκίας και πολλά άλλα.

Η αντίληψη που έχουν ορισμένοι άνθρωποι ότι ο πόνος στη μέση και τα συμπτώματα που ενδεχομένως τον συνοδεύουν αμβλύνονται με την ανάπαυση και την παραμονή στο κρεβάτι, έχει αποδειχθεί ότι είναι λανθασμένη. Οι ειδικοί συστήνουν πλέον στους ασθενείς να επιμένουν στην κίνηση, ίσως με μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά τους ώστε να μην καταπονείται η μέση. Με αυτόν τον τρόπο η επάνοδος στις πλήρεις δραστηριότητες τους είναι ταχύτερη.

Σύμφωνα με τους ειδικούς , η φυσικοθεραπεία συστήνεται  σε άτομα με σοβαρό, αβάσταχτο πόνο ή συμπτώματα στα άκρα (ισχιαλγία, μούδιασμα κ.λπ.), όπως και σε ασθενείς με μεγάλες πιθανότητες να αναπτύξουν χρόνιο πόνο. Στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η βελτίωση των βλαβών, η ανακούφιση από τα συμπτώματα και η ομαλοποίηση της εκτέλεσης των καθημερινών δραστηριοτήτων του ασθενή.