Τι ακριβώς συμβαίνει στο σώμα μας με την εκτεταμένη καθιστική ζωή που συνδέεται με το σύγχρονο lifestyle;
Έχουμε ξεχάσει, ότι το σώμα μας είναι προορισμένο να βρίσκεται σε κίνηση και όχι να μένει στατικό.
Oι κίνδυνοι και οι επιζήμιες επιπτώσεις από την καθιστική ζωή δεν είναι απλά το παροδικό αίσθημα πιασίματος ή η χαλάρωση σε ορισμένα σημεία του σώματός μας.
Ο τρόπος και ο χρόνος που καθόμαστε και η απουσία κίνησης σαν τρόπος ζωής δημιουργούν πίεση στο σώμα και επιφέρουν δομικές και λειτουργικές αλλαγές οι οποίες μπορεί να εξελιχθούν σε δυσφορία ή ακόμη και σε ασθένειες.
Το παιχνίδι και η κίνηση έχουν αντικατασταθεί, ακόμη και στα μικρά παιδιά πλέον, με το σκυμμένο κεφάλι μπροστά από μία ψηφιακή οθόνη, ανοίγοντας τον δρόμο για ένα σωρό προβλήματα.
Η κυφωτική στάση είναι το κοινότερο σύμπτωμα όσων κάθονται για πολλές ώρες, με συνέπεια, εκτός από την σκελετική βλάβη και την λανθασμένη αναπνοή.
Η κύρτωση, όσο μικρή κι αν είναι, εμποδίζει το διάφραγμα να συνδεθεί με το κάτω μέρος της λεκάνης και έτσι δεν διεκολύνεται η πλήρης και βαθιά αναπνοή, που αιματώνει όλο το σώμα, διασφαλίζοντας τη σωστή λειτουργία των οργάνων. Όταν καμπουριάζουμε, ρίχνουμε όλο το βάρος των ώμων και των πλευρών μας στο σημείο της κοιλιάς, μπλοκάροντας τη σωστή αναπνοή από το διάφραγμα. Αντί γι αυτό αναπνέουμε με ένα ρηχό, επιφανειακό τρόπο γνωστό και ως «θωρακική αναπνοή».
Όταν κλίνουμε προς τα εμπρός δεν επιτρέπουμε τη σωστή κατανομή βάρους. Πολλαπλασιάζουμε το βάρος και την πίεση, αποδυναμώνοντας τους συνδέσμους και εμποδίζοντας τους μύες να χαλαρώσουν.
Όλη αυτή η πίεση δυσχεραίνει την ομαλή κυκλοφορία του αίματος και δεν επιτρέπει την σωστή οξυγόνωση των κυττάρων.
Σε βάθος χρόνου περνώντας μεγάλο διάστημα στην καρέκλα του γραφείου, σκύβοντας μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή, επηρεάζεται η μορφή του σώματος.
Το να διατηρούμε το σώμα μας σε μία κατάσταση εγρήγορσης, αντί να βουλιάζουμε παθητικά στην καρέκλα μπορεί να επιτευχθεί με μικρές ασκήσεις και αλλάζοντας την στάση και τη θέση μας, τακτικά ενώ καθόμαστε, κατά τη διάρκεια της μέρας.
Η διάταση ώμων και καρπών με πλευρικές στροφές αριστερά-δεξιά, χρησιμοποιώντας ένα πρες-παπιέ του γραφείου αντί για βαράκι, η μετατόπιση της λεκάνης μπροστά και πίσω και στη συνέχεια η μετατόπιση πλευρικά του βάρους του σώματος στη δεξιά και αριστερή μεριά της καρέκλας, πιέζοντας κάθε αυτί στον αντίστοιχο ώμο και η εναλλαγή του σφιξίματος-χαλάρωσης στην περιοχή των γλουτών, διατηρούν το σώμα ενδυναμωμένο στο τέλος της μέρας.