Ο Δρ Ανδρέας Φλουρής, αναπληρωτής καθηγητής του ΤΕΦΑΑ Τρικάλων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με την ομάδα του, έδωσαν στη δημοσιότητα, τα συμπεράσματα πανελλαδικής έρευνας, που πραγματοποιήθηκε την τελευταία δεκαετία, για τις τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις της καθιστικής ζωής.
«Κάθε χρόνο θα μπορούσαν να καλυφθούν τα έξοδα για 39 νέα σχολεία ή ένα νέο νοσοκομείο ή 180 νέα κρεβάτια ΜΕΘ ή 202 πυροσβεστικά οχήματα ή 50.000 γεύματα σε άπορους και άστεγους συνανθρώπους μας» τονίζει ο δρ Φλουρής, εστιάζοντας σε «έναν κόσμο, στον οποίο η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων θα κατανοούν πώς και πόσο το περιβάλλον επηρεάζει τη ζωή τους και θα σχεδιάζουν τη ζωή και τις δραστηριότητές τους, σε αρμονική συνάρτηση με τη μακροπρόθεσμη ευημερία της ανθρωπότητας».
Η ερευνητική ομάδα του Δρα Φλουρή δημοσίευσε πρόσφατα πανελλαδική ανάλυση, η οποία ανέδειξε τις τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις της υποκινητικότητας, δηλαδή της καθιστικής ζωής, στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, η ανάλυση παρουσιάζει μια εκτίμηση των οικονομικών επιπτώσεων της υποκινητικότητας στην Ελλάδα την περίοδο 2000-2019. Κατά το έτος 2000, το οικονομικό κόστος της υποκινητικότητας ήταν 90 εκ. ευρώ και αυξήθηκε σταδιακά κάθε χρόνο, φτάνοντας τα 131 εκ. ευρώ το έτος 2019. Το συνολικό κόστος της υποκινητικότητας στην ελληνική οικονομία την περίοδο 2000-2019 ήταν 2,2 δισ. ευρώ.
«Γίνεται ξεκάθαρο λοιπόν ότι, αν η υποκινητικότητα είχε εξαλειφθεί στην Ελλάδα, η ελληνική οικονομία θα είχε πολλούς επιπλέον οικονομικούς πόρους, για να καλύψει πολλές από τις ανάγκες της στους τομείς της εκπαίδευσης, της υγείας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της εθνικής άμυνας.
Για παράδειγμα, λαμβάνοντας υπόψη τις ζημιές 131 εκ. ευρώ στην ελληνική οικονομία εξαιτίας της υποκινητικότητας, κάθε χρόνο θα μπορούσαν να καλυφθούν τα έξοδα για 39 νέα σχολεία ή ένα νέο νοσοκομείο ή 180 νέα κρεβάτια ΜΕΘ ή 202 πυροσβεστικά οχήματα ή 50.000 γεύματα σε άπορους και άστεγους συνανθρώπους μας. Όλα αυτά θα είναι εφικτά, αν ακολουθήσουμε έναν πιο ενεργό τρόπο ζωής, μειώνοντας τον χρόνο που καθόμαστε και αυξάνοντας το χρόνο που κινούμαστε – είτε περπατάμε είτε κάνουμε κάποιας μορφής σωματική δραστηριότητα (τρέξιμο, ποδήλατο, οργανωμένη άσκηση, κ.ά.).
Αυτό θα είχε ως συνέπεια να μειωθεί η συχνότητα των κορυφαίων μη μεταδοτικών ασθενειών, δηλαδή των καρδιακών παθήσεων, των εγκεφαλικών επεισοδίων, του διαβήτη, καθώς και του καρκίνου του μαστού και του παχέος εντέρου, με τεράστια οφέλη για τη δημόσια υγεία, για την οικονομία, και για το περιβάλλον της χώρας μας».